Πειραιάς: "Στοπ" στις βυθοκορήσεις στο λιμάνι

Το ΣτΕ έκανε δεκτές τις αιτήσεις αναστολής του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά, του Εργατικού Κέντρου και πολιτών -


Δεκτές έκανε το ΣτΕ τις αιτήσεις αναστολής που είχαν καταθέσει ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιά, το Εργατικό Κέντρο και πολίτες προκειμένου να διακοπούν οι εργασίες βυθοκόρησης (εκσκαφές τοξικών αποβλήτων) για την επέκταση του λιμένα για τα κρουαζιερόπλοια.
Πριν από έναν μήνα περίπου είχε κατατεθεί και μηνυτήρια αναφορά ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιά από τη δημοτική παράταξη «ΑλλάΖΟΥΜΕ τον Πειραιά για Όλους & Όλες» αλλά και κατοίκους της πόλης οι οποίοι επεσήμαναν τους κινδύνους που υπάρχουν για το θαλάσσιο περιβάλλον από τα εν λόγω απόβλητα ενώ παράλληλα το Συμβούλιο Επικρατείας έχει εκδώσει δύο φορές αποφάσεις απαγόρευσης απόρριψης των τοξικών αποβλήτων στην θάλασσα.
Την ίδια ώρα, οι προσφεύγοντες στη δικαιοσύνη ότι τα αρμόδια υπουργεία και το Λιμεναρχείο δεν παρέχουν κανένα στοιχείο σχετικά με την αδειοδότηση των εργασιών. "Στον Πειραιά οι εργασίες βυθοκόρησης ενός μεγάλου τεχνικού έργου με περιβαλλοντικούς κινδύνους, δε μπορεί να καλύπτονται από ένα καθεστώς αδιαφάνειας και απορρήτου. Η πόλη, οι συλλογικότητες, ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιά, οι δημοτικές παρατάξεις πρέπει να έχουν πλήρη πρόσβαση, τα δεδομένα πρέπει να είναι ανοικτά και υπό κρίση. Κρίση πολιτική, επιστημονική. Αυτό δεν συμβαίνει" τονίζουν και προσθέτουν: "Αντίθετα παρά τα αιτήματα επικρατεί μια "ομερτά". Μια ομερτά σιωπής και ενοχής. Γιατί είναι το πρώτο αυθόρμητο ερώτημα. Τί έχουν να κρύψουν; ή πόση περιφρόνηση για την πόλη; πόση βεβαιότητα και σιγουριά ότι μια εταιρεία μπορεί να περιφρονεί την αστική νομιμότητα;".
Κάνουν λόγο για μια καθεστωτική αντίληψη που απλά και ωμά περιγράφει έναν κρατικό μηχανισμό που από το υποτιθέμενο συλλογικό συμφέρον έχει εκπέσει σε ένα μηχανισμό διασφάλισης ιδιωτικών συμφερόντων.  "Το αίτημα να δοθούν άδειες της βυθοκόρησης δεν είναι ένα "επαναστατικό αίτημα". Η άρνηση, η περιφρονητική σιωπή (μη απάντηση), παρά τις θεσμικές παρεμβάσεις μας στους δικαϊκούς μηχανισμούς, συνιστά ένα φαινόμενο συμπεριφορών που υπερβαίνουν λιμάνι, υπουργεία, λιμεναρχείο. Θέτει το ερώτημα ποιοι και υπό ποιους όρους διαχειρίζονται το χώρο, το περιβάλλον, τα νερά, τον αέρα. Όσο Cosco και Κυβέρνηση αναβιώνουν πρακτικές αποικιοκρατίας, το αίτημα για δημοκρατία και ανοικτές πηγές πληροφορίας θα είναι προς διεκδίκηση".